Her insanın bir İdolü vardır. Kimileri için patronu, abisi, annesi, ünlü bir girişimci, hayat arkadaşı vs.
Öncelikle “İdol” kelimesinin anlamını açığa kavuşturmada fayda var. Fransizcadan dilimize geçen “idol” sözcük anlamı olarak “Çok tanrılı dinlerde tapınılacak nesne” olarak tanımlanabilir.
Mecaz anlamı olarak da “Örnek alınan, en çok hayranlık duyulan kimse” anlamına gelmektedir.
Bizim burada üzerinde duracağımız İdol’ün mecaz anlamıdır.
Pedagoglar; erkek çocuğun büyüme evresinde aile içinde kendine örnek bir kişi seçtiği söylemektedir. Dolayısıyla erkek çocuğun ilk idolü aile içindedir, çoğu zaman da babadır.
Benimde ilk ve son idolüm babam olmuştur. Neden mi?
Çünkü babam hayatta kimseye eyvallağı olmayarak yaşayan insandır. Bilir ki ufacıkda olsa birinden bir yardım isterse, zamanı gelince bunu fazlasıyla vermek zorunda kalacaktır. Zorunda kalmaktan hep çekinmiştir.
Çünkü babam elinden geldiğince herkese, karşılık beklemeden yardım eden insandır. Hatta onun bu yardımını bilmemesi için elinden geleni yapan kişidir.
Çünkü babam empatinin Kralı’nı yapan insandır. Hayatı kendi yaşadığı değil karşısındaki insanın yaşadığı alandan görmeye çalışan insandır.
Çünkü babam o sert ve agresif görünüşüne karşı en hafif dramalarda bile gözyaşına hakim olamayan insandır.
Çünkü babam zamanında benimle oynadığı atcılık oyununu, torunuyla da doyasıya yaşan insandır. Acaba benim hakkımda ne düşünecekler diye zerre düşünmeden çocukla çocuk olan insandır.
Çünkü babam hastanede yatarken sağlık sorunları ile ilgilenirken kendini değil, oğluna yeni okul sezonu için alınması gereken ayakkabıyı düşünen koca yürekli insandır.
Çünkü babam karşısındakini incitmemek ve kırmamak için insanlarca “pasif yada hakkını aramayan insan” olarak tanımlanan ve bunu …. takmayan insandır.
Çünkü babam “bize göre” ben ve kardeşim gibi iki koca adamı yetiştirmiş insandır.
Çünkü babam ben onu tanıdığımdan beri işe sabah saat 3 de giden ve akşamın bir köründe gelen insandır. Sadece bayramlarda beraber kahvaltı edebilme şansı bulabildiğimiz, belkide bunun eksikliğini hayat boyu hissedeceğimiz ama ona olan sevgimizin gıdım azalmadığı insandır.
Çünkü, çünkü, …. Bitmez benim babamın çünküleri. Ne mutlu ki böyle bir insanın oğluyum ve ne mutlu ki bana idol olarak onu seçme nedenleri ve fırsatlarını sunmuş.
İdol olmak mı? Baba olmak mı? Yoksa….